Zondag is het moederdag. Gemiddeld niet-moeder Nederland staat dan vroeg op om voor gemiddeld moeder Nederland croissants te bakken. Met jus d’orange….en koffie.
Wij deden vroeger niet zoveel aan moederdag. Mijn moeders (jup! Ik had er twee. Leg ik nog wel eens uit.) vonden het nogal commercieel. Toen we klein waren maakten we wel eens koffie s’ochtends. Hele vieze koffie. Waar een van de moeders dan een heel dapper slokje van nam.
Tegenwoordig is er nog een moederdag ritueel. Dat je dan op social media een foto plaatst van de buit. Met leuke tagline er onder. “Gekregen van mijn schatjes! XXXXX #geluk #goedemoeder #bevestiging”
…..yeah…niet mijn kopje vieze koffie….
Verder vind ik moederdag wel leuk. Ik hou wel van de knutsels en een beetje aandacht. En stiekem vind ik het ook leuk om iets te krijgen van mijn partner. Hardstikke hypocriet want ik stuur mijn eigen moeder alleen een appje (eehh, ja, enkelvoud nu. Nog maar een moeder over. Ook dat leg ik later uit). In mijn verdediging, ik vind vaderdag ook heel leuk en mijn Officier wordt dan grondig verwend.
Maar goed. Moederdag. De dag dat we moeders eren, ook de dolle variant. Maarrreeeee….wist je dat er moeders zijn die we vergeten? Dat er, in ons eigen koude kikkerlandje, moeders zijn die eindeloos lijden, die schreeuwen om hun gestolen kinderen, van wie alles, echt alles, afgenomen wordt?
Oh…sorrie…had ik je niet gewaarschuwd? Bij deze dan, dit is geen vrolijk stukje…verre van. Dit is een noodkreet voor de meest vergeten, meest gemartelde, meest bestolen moeders die er zijn..en het begint met melk.
Melk. De eerste levensbehoefte van een zoogdierbaby, hence the name. Melk definieert moederschap, het is door melk dat we liefde, zorg en leven geven. Het is door de melk van onze moeder dat we ons geliefd weten. En gek genoeg, het staat gewoon in de supermarkt. Moedermelk. Echte moedermelk. Nee! Niet daar! Weg bij de baby spullen, niet dat poeder spul. Ga even terug naar de koeling. Die blauwe pakken. Ja, dat! Met die blije koe er op. Dat is ook moedermelk. Niet van ons, niet voor ons. Van een koe, voor haar kalf. Gestolen door mensen die het niet nodig hebben.
Een koe is een zoogdier, net als wij. Ze draagt haar kalf 9 maanden in haar buik, net als wij. En net als wij wil ze haar baby voeden met haar melk. Maar dat kan dus niet, anders kan de boer het niet verkopen aan de leverancier en wij het niet kopen in de supermarkt. Dus wordt het kalfje, dat pasgeboren, kleine, zachte, zoet ruikende kalf, weggehaald. Gestolen. En net als jij zou doen, net als ik zou doen, schreeuwt ze, dagen, weken, om haar kind.
En nee, het maakt niet uit waar je je melk koopt, welk label het heeft. Melk kan niet worden geproduceerd zonder een moeder en een gestolen kind. Jaar, na jaar, na jaar. Kind, na kind, na kind. Tot haar lichaam het opgeeft en ze, zo jong maar zo versleten, naar de slacht wordt gestuurd.
Lieve moeders, lieve vaders, lieve, lieve mensen. Zullen we dit jaar moederdag vieren voor alle moeders? Mag ik jullie vragen om voor een keer, een dag, je hart te openen? Een moederdag zonder zuivel. Croissants kunnen gewoon. Koffie kan gewoon. Zelfs een boterham met (plantaardige ) kaas kan gewoon. Het is maar een kleine moeite, maar het maakt voor haar zo’n groot verschil
dollemoederdotcom 